niedziela, 23 lipca 2017

Koronacja Marka Pawła — obwieszczenie Dworu



Kancelarya Królewska a Wieloxiążęca
do Wszystkich Panów Braci
a i ludzi pośledniego stanu.

Niechaj będzie wiadomym, iże 

Jego Królewska Mość 
Marek Paweł z rodu Zepów, 
król Polski i wielki xiążę litewski, 

dzień DWUDZIESTY TRZECI miesiąca LIPCA Anno Domini MMXVII,
to jest DZISIAJ,
na dzień koronacyi swey naznaczyć raczył.

Takoż wszystkich Panów Szlachtę i mieszczaństwo wszelkie, 
a takoż cudzych w Rzeczypospolitej obecnych, 
na uroczystość oną zaprosić pragniemy.

Uroczystości początek wezmą o ÓSMEY godzinie na wieczór.

wtorek, 18 lipca 2017

Regnum Nicolai Primi, albo krótka kronika królowania Mikołaja I

Grudniowa elekcja

17 grudnia 2016 roku dobiegło końca panowanie Sebastiana Januarego, któremu potomność nadała przydomek Szczodrego. Jeszcze tego samego dnia arcybiskup gnieźnieński Ksawery van Berden zwołał wolną elekcję na polach Woli pod Warszawą. W karczmach, zajazdach i dworach zażarcie dyskutowano o tym, kto jest godzien zasiąść na tronie po dwunastomiesięcznym, udanym panowaniu von Tauera.

Na początku książę August Medycejski wysunął zagraniczną kandydaturę Karoliny diuczessy von Lichtenstein, która jednak dość szybko się wycofała. Ustępujący monarcha zaproponował hetmana wielkiego Mikołaja Hrychowicza.  W miarę rozwoju obrad zgłosili się także Ivan von Lichtenstein i Jan Sapieha, który nie został jednak uwzględniony w końcowym głosowaniu, ponieważ nie potwierdził woli pretendowania do korony w czasie przeznaczonym na to przez Interrexa-Prymasa.

Ostatecznie z elekcji zwycięsko wyszedł Mikołaj Hrychowicz, zdobywając trzynaście głosów szlachty, natomiast jego rywal tylko jeden. Ogłoszenie wyników i podpisanie Pacta Conventa nastąpiły 06 stycznia 2017 roku.

Koronacja

Koronacja Mikołaja I odbyła się 15 stycznia 2017 roku. Króla koronował eminencja Ksawery van Berden w katedrze na Wawelu przy dźwiękach Zygmunta i chóralnych psalmów.

Sejm

Sejm walny, choć zgodnie z literą prawa obradować miał co dwie niedziele, zwołany został — zgodnie z utartą już tradycją — na początku panowania Mikołaja I 03 stycznia 2017 roku. W porządku obrad uwzględniono aż dwanaście punktów. Na honorowym, pierwszym miejscu znalazły się sprawy związane z tym, co wydaje się, że było główną ambicją monarchy — traktaty integrujące państwa Vaarlandu.

Mikołaj I odbył w tym celu dwie podróże do Skarlandu i Santery, przywożąc stamtąd cztery umowy międzynarodowe — pakt obronny, porozumienie w sprawie organizacji wspólnych imprez kulturalnych i w sprawie Nagrody Vaarlandzkiej ze Skarlandem oraz traktat o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Królestwem Santery. Sejm co prawda projekty ratyfikował, niestety rychły upadek Skarlandu sprawił, że już 18 marca 2017 roku należało zawarte, opieczętowane i podpisane umowy wypowiedzieć. 

Sejm przyjął także ważne regulacje dotyczące Uniwersytetu Krakowskiego. Od tamtej chwili każdy mógł za zgodą rektora, którym zostawał każdorazowy kurator wielki — członek Kancelarii Królewskiej, publikować swoje prace na Uniwersytecie i brać czynny udział w jego rozwoju. Rektor w uznaniu wkładu naukowego mógł nadawać stopnie naukowe. 

Sejm zreformował również konstytucję o wojsku według pomysłu Marka Wiktorowicza Zepa, nakładając na właścicieli wojsk prywatnych koszta ich utrzymania. Przyjęto konstytucję o gospodarce, która wprowadziła między innymi wymóg rekrutacji chłopów pańszczyźnianych dla szlachty, która chciała posiadać prywatne oddziały. Reformy te zapobiec miały kumulacji złota na majątkach szlacheckich. 

Sejm uchwalił nadto nadanie tytułu książęcego Sebastianowi von Tauerowi i zakończył swoje obrady 04 kwietnia 2017 roku.
Koncepcja połączonych kontynentów, która nigdy nie doszła do skutku.
Mapa autorstwa Daniela von Witta.

Szczyt Vaarlandu i Orientyki

25 lutego 2017 roku w Tivoli w Rotrii otwarto Szczyt Vaarlandu i Orientyki, w którym Rzeczpospolita reprezentowana przez Mikołaja I oraz kanclerza Ivana von Lichtensteina wzięła udział. Dużo sobie obiecywano po głównym temacie rozmów — połączenia w jeden, spójny kontynent państw orientyckich oraz vaarlandzkich: Rzeczypospolitej, Sakrlandu i Santery, której przedstawicielstwo ostatecznie na Szczyt nie dotarło.

Rzeczpospolita byłaby specyficznym sąsiadem ze specyficznymi wymaganiami. Już na wstępie szlachta uznała, że Korona i Litwa potrzebuje wokół siebie przestrzeni pustej — ziemi niczyjej, gdzie mogłaby przeprowadzać kampanie wojenne lub które mogłyby stanowić tereny do zbrojnych wypraw. Dodatkowo zastrzeżono nienaruszalność granic — co było niezwykle istotne dla mikronacji odwzorowującej realne, historyczne państwo. 

Większość uczestników Szczytu, na czele z Rzecząpospolitą, była przychylna idei połączenia, niestety pod wpływem barbarzyńskich i obraźliwych komentarzy ze strony delegacji ciproflokańskiej, a szczególnie zarzutu, jakoby państwa vaarlandzkie były tylko przybłędami,  a nie równouprawnionymi partnerami, Rzeczpospolita wycofała się z obrad. 08 marca 2017 roku upadł dodatkowo Skarland, a z nim ostatecznie nadzieja na stworzenie czegoś nowego.

Urbino

Sejm walny rozpatrywał ideę kolonii na wzór historycznej Nowej Kurlandii. Szczególnym orędownikiem pomysłu był Sebastian von Tauer, który jeszcze przed 2017 proponował kolonizację jakiś mniej lub bardziej odległych ziem niczyich. Na horyzoncie pojawiła się jednak zupełnie nowa koncepcja — otoczenie protekcją zamorskiego Księstwa Urbino.

Po upadku Skarlandu Urbino — dziedziczna domena rodu Zepów, u zarania swych dziejów związana z Rotrią — ogłosiło niepodległość. Jako małe państewko nie mogło liczyć na duży rozgłos i napływ obywateli. Dzięki działaniom Marka Wiktorowicza Zepa jego ojciec — Vittorio Paolino — powrócił do aktywności i objął władzę, uniemożliwiając tym samym Karolowi Wawrzyńcowi de Medyci y Zepowi ponowne przyłączenie Księstwa do Patrymonium Świętego Pawła.

30 marca 2017 roku Sejm ratyfikował Pakt Unii. 10 kwietnia książęta Vittorio Paolino, Adriana Vittorino i Marek Wiktorowicz Zepowie złożyli przed Mikołajem I hołd lenny. Urbino stało się niezależną dependencją Rzeczypospolitej, co odbiło się także echem w Państwie Kościelnym, głównie nieprzychylnymi komentarzami ze strony niektórych hierarchów.

Kugaria

22 marca 2017 roku doszło do zamachu stanu w Chanacie Kugarskim. Altaniści postanowili obalić legalną, choć nieaktywną, władzę chana Yong Pyoka. Rzeczpospolita od samego początku popierała działania lojalistów. Niestety Ivan von Lichtenstein wyprawił się za morze na czele prywatnych oddziałów, by pod pretekstem obrony ludności chrześcijańskiej przyłączyć się do wojny domowej. Nie byłoby to nic innego, jak tylko szlachecka samowola. Niestety sprawę komplikował fakt, że Imć von Lichtenstein piastował urząd kanclerski. Król Mikołaj 13 kwietnia 2017 roku postanowił więc zdjąć go z piastowanego urzędu. Jego miejsce zajął książę August Medycejski.  Dzięki szybko podjętym działaniom dyplomatycznym Rzeczpospolita nie straciła twarzy. 

Po zakończeniu wojny domowej Ivan von Lichtenstein miał zostać postawiony przed kugarskim wymiarem sprawiedliwości. Pojawiły się wątpliwości — czy Rzeczpospolita powinna wystąpić w obronie swojego obywatela? Król uważał, że von Lichtenstein musi ponieść zasłużoną karę bez żadnej pomocy ze strony Warszawy. Hetman wielki książę Sebastian von Tauer był zupełnie odmiennego zdania. Wywiązał się, na szczęście dość rychło zażegnany, konflikt między monarchą, a członkiem jego kancelarii.

Zakończenie

Król Mikołaj I nadał siedem obywatelstw i wydał dwie konwokacje szlacheckie. Za jego panowania przeprowadzono również Kampanię Mołdawską na nowych, opracowanych przez Stanisława von Tauera zasadach.

Mikołaj I swoje królowanie zakończył 02 lipca 2017 roku.

piątek, 14 lipca 2017

Habemus Regem!


Wszem i wobec obwieszcza się, że sejm elekcyjny obradujący pod Warszawą wybrał na król Polski i wielkiego księcia Litwy:


Marka Wiktorowicza Zepa

księcia na Kiejdanach, współksięcia Urbino, podskarbiego wielkiego &c., &c.


Książę Zep uzyskał osiem głosów szlachty, pokonując swojego przeciwnika starostę podlaskiego Maurycego Orańskiego, który zdobył pięć głosów szlachty.

Oby panowanie Jego Królewskiej Mości przyniosło Rzeczypospolitej dobrobyt, szereg zwycięstw na polach walk oraz szacunek narodów!

środa, 12 lipca 2017

Electio regis libera — dwóch pretendentów do korony

W Rzeczypospolitej interregnum wciąż trwa. Na elekcyjnym polu pod Warszawą zebrała się szlachta, by wybrać nowego króla. Ostatecznie do rywalizacji o głosy elektorów stanęło dwóch kandydatów — Maurycy Orański i książę Marek Wiktorowicz Zep.

Maurycy Orański w przemówieniu do szlachty obiecuje zorganizować Wielki Międzynarodowy Turniej, w którym rycerstwo ze wszystkich stron mikroświata mogłoby udowodnić swą dzielność. Starosta podlaski wierzy, że to wydarzenie przysporzy młodej krwi Rzeczypospolitej. Pragnie również przeprowadzić (fabularno-narracyjną) kampanię przeciwko Szwedom, którzy ponownie mieliby zalać Polskę. Tym jednak razem chce, by wojskami przeciwników dowodziła osoba z zewnątrz — na przykład jego pradziadek Albert Orański. Młody pan starosta obiecuje także bardziej zaangażować rotryjskich duchownych w pracę w Rzeczypospolitej, w tym celu chce rozmawiać z Jego Świątobliwością patriarchą Rotrii. Maurycy Orański pragnie sławić imię Rzeczypospolitej, prowadząc aktywną politykę zagraniczną. Swoje przemówienie kończy zapewnieniem przeprowadzenia graficznej rewitalizacji stron i forum oraz stałej aktywności i zapałem w wypełnianiu monarszych obowiązków.

Marek Wiktorowicz Zep stawia na pierwszym miejscu gospodarkę, obiecując przeprowadzenie reform. Przede wszystkim chce ukrócić gromadzenie fortun na kontach szlachty i zatrzymywanie denara w obiegu. By to osiągnąć, każdy zakupiony folwark i każda wieś miałaby przynosić coraz mniejszy dochód do ogólnego dochodu majątku. Jednocześnie pragnie, by mieszczaństwo nabrało ekonomicznego znaczenia. Według jego wizji dochody z manufaktur i kamienic powinny przewyższać dochód z majątków ziemskich, by mieszczanie mogli zbić kapitał przed ewentualną nobilitacją. W jego planach jest także zwiększenie roli sejmików przez wyodrębnienie skarbu koronnego i litewskiego, które mógłby być swobodnie dysponowane przez lokalne władze. Książę na Kiejdanach obiecuje również aktywniejszą politykę zagraniczną (królewskie wizyty w innych mikronacjach) oraz organizowanie kampanii wojennych, turniejów i potyczek.

Maurycy Orański to młody i ambitny kandydat, który dzięki swojej aktywności w innych państwach zdobył licznych przyjaciół. Natomiast książę Marek Wiktorowicz Zep już dwukrotnie nosił koronę, jest twórcą systemu gospodarczego PIAST. Mądrze podsumował elekcję strażnik sandomierski Borys von Hesling-Targersdorf — Doświadczenie z młodością w szranki stają.

poniedziałek, 3 lipca 2017

Wolna Elekcja w Rzeczypospolitej


Okres królowania Mikołaja I dobiegł końca. W trakcie sześciu miesięcy Sejm pod przewodnictwem Króla Jegomości przyjął lub nowelizował prawa, przeprowadzono udaną Kampanię Mołdawską, Urbino połączyło się silnymi więzami z Koroną i Litwą.

Interrex-kardynał Albert Orański zwołał dzisiaj na polach pod Warszawą brać szlachecką, by ta dokonała wyboru następcy, który przez kolejne pół roku prowadzić będzie naród Obojga Narodów. 

Zgodnie z uświęconym prawem każdy szlachcic posiada prawo wyboru króla i wielkiego księcia. Każdy również może wysunąć kandydaturę. Także i zagraniczni książęta oraz baronowie mogą ubiegać się o tron, jeśli zdobędą aprobatę ustępującego monarchy (obecnie: Mikołaja Hrychowicza).