Satyry o polsko-litewskich monarchach

O drugim Walezym

xiążę Sebastian von Tauer

Nasz Radziwiłł, król kochany

Gdy zobaczył stan zastany

Zaraz złapał się za głowę

I zakrzyknął "Ja nie mogę!

Szlachty tejże króle być!"

Niczym wilki teraz wyć,

Będą możni z mieszczanami

Gdy zobaczą jak ze snami

Król Radziwiłł wziął i prysł!

Teraz w Litwie i Koronie

Szlachta łapie się za skronie

I powiada: "Jak to tak?

Że królowi my nie w smak?

Próżno myśmy go szukali

Wśród najróżniejszych lokali

Komnat, dworów no i sal

A go ciągle nie ma tam!

Co też teraz czynić nam?

Szlachta związek zawiązała,

Aby bez tego tyrana,

Rzplita rozkwitała znów.

Karol zasię gdy zobaczył

Ile też wśród szlachty znaczy

Jego urząd oraz czyn

Prędko sam koronę złożył

I jej więcej nie założył

By drugim Walezym być.

O Królu Sebastianie

Stanisław von Tauer

Gdy za dawnych, dobrych lat,

król Sebastian wygrał elekcje.

Wyprawił wielką ucztę, mówię wam,

i zachorował na anoreksję,

Tak bowiem wielka była uczta ta.

Ref.

I ha ha ha,

i ho ho ho,

nie martw się, Królu Sebo.

Twoje uczty są tak znane,

że niebo musi być ci pisane.

Król Seba nie chciał kozakiem być.

Przeciwnie - chciał kozaków bić.

Lecz skończyło się na tym, że,

przez swoje uczty zaczął tyć.

Ref.

I ha ha ha,

i ho ho ho,

nie martw się, królu Sebo.

Twoja szczodrość jest tak znana, że,

tobie musi być sądzone niebo.

I tip tip tip top,

i hop hop hop.

To jest twoje rycerskie hasło,

wszak w szeregi twoich wrogów wbijasz się jak w masło.

Ref.

I ha ha ha,

i ho ho ho,

bądź zdrów, Królu Sebo.

Oprócz Boga i świętych w niebie,

nie ma wspanialszych od ciebie.

Synów masz dwóch,

każdy z nich zuch.

Lecz brakuje im cech dwóch,

bez których są jak ryby bez ości.

Brakuje im twojej skromności, szczodrości.

I ha ha ha,

I ho ho ho,

nie martw się, Królu Sebo.

Twoja skromność jest tak znana, że,

tobie musi być przeznaczone niebo.